Wybór pomiędzy dwoma rodzajami equalizacji oznacza wybór między dwoma rodzinami charakterystyk; nie można z equalizacji zupełnie zrezygnować, zawsze jeden z dwóch przycisków jest aktywny.

Dla obydwu pozycji zmierzyliśmy po cztery charakterystyki - dla najniższej (oznaczonej jako 40 Hz), środkowej (nieoznaczona) i dla najwyższej pozycji fi ltrowania (oznaczonej jako 120 Hz), a także przy fi ltrowaniu teoretycznie wyłączonym (właściwym dla sygnału LFE). Na jednym rysunku pokazaliśmy pełną rodzinę (cztery krzywe) dla equalizacji łagodniejszej (EQ1), natomiast na drugim nałożyliśmy dwie charakterystyki dla obydwu equalizacji, przy określonej pozycji filtra (tym razem wybraliśmy najniższą).

Pomiary wskazują, że dla EQ1 górną częstotliwość graniczną możemy regulować w zakresie 65-100 Hz, a więc niezbyt szerokim; co ciekawe, pozycja LFE daje charakterystykę leżącą bardzo blisko krzywej z filtrowania 120 Hz (w praktyce spadek -6 dB przy 100 Hz), filtrowanie wcale nie jest całkowicie wyłączone, a tylko trochę łagodniejsze.

Spadek -6 dB na dolnym zboczu, wraz z przestrajaniem filtrowania, przesuwa się od 24 Hz do 30 Hz - dość stabilnie trzymamy się przyzwoitego rozciągnięcia charakterystyki.

Być może śladem wpływu equalizacji EQ1 na naturalną, łagodnie opadającą charakterystykę obudowy zamkniętej jest delikatne wybrzuszenie przy 30 Hz, po włączeniu EQ2 widać z kolei wzmocnienie przy 20 Hz, efektywnie przesuwające spadek -6 dB na dolnym zboczu w kierunku częstotliwości najniższych. Przy najniższym filtrowaniu, wraz z korekcją EQ2 uzyskujemy na dolnym zboczu spadek -6 dB przy 18 Hz - a to już wynik, jakim nikt nie pogardzi, nawet w najlepszych systemach.

Problemem pozostanie to, że nie możemy ograniczyć pasma od góry, RXW-12 musi w tamtą stronę sięgnąć co najmniej do 65 Hz - chyba że wyciszymy go w tym zakresie ustawieniem niższej częstotliwości podziału w zewnętrznym procesorze; w systemie stereofonicznym w żaden sposób się to nie uda.