W przypadku 4K mówimy o rozdzielczości 4096 x 2160, 4K oznacza ilość pikseli w poziomie. 4K to jednak nie tylko rozdzielczość, lecz także sposób zapisu strumienia danych, który jest skompresowany w standardzie JPEG2000 z przepływnością sięgającą maksymalnie 250 Mbps, 12 bitowym kolorem 4:4:4.
Z kolei UHD wywodzi się z Full HD jako kolejny krok w stronę coraz wyższej jakości. Rozdzielczość wynosi (w dostępnych obecnie urządzeniach) 3840 x 2160. Tak jest w przypadku wielu telewizorów, choć spotyka się też modele, w których producent zdecydował się na matryce 4K (4096x2160).
Firmy oferujące telewizory stosują oznaczenie 4K UHD. Warto zauważyć, że nie jest ono przecież tym samym co "4K" i wcale nie musi oznaczać właściwej, źródłowej rozdzielczości zgodnie z tym formalnie kinowym standardem.
Twórcy UHD zadbali także o przyszłość, dlatego UHD może występować w dwóch wariantach: 3840 x 2160 oraz dopiero raczkującym 7680 x 4320, w stosunku do którego czasem słyszy się określenia 8K UHD. To oczywiście znów nie 8K, a "jedynie" UHD (w innej niż ta obecnie popularna postaci).
Przez lata dominacji materiałów HD oswoiliśmy się z nomenklaturą 480i, 720p, 1080p. Logicznym wydawałoby się więc zastosowanie względem UHD symbolu 2160p albo 4320p. To jednak wersja dla bardziej zaawansowanych, tak jak do niedawna łatwo było po prostu rzucić HD, tak teraz producenci telewizorów starają się nas zwabić na skrót 4K.
