Sytuacja, w jakiej znajdował się Martin Logan, wprowadzając na rynek serię Motion, była i jest zupełnie inna niż pozycja opisanego przed chwilą KEF-a.

Obydwie firmy mają czym się chwalić i są kojarzone z bardzo konkretnymi, oryginalnymi technikami, które pozwalają im wyjść przed szereg konkurentów.

Z tą jednak zasadniczą różnicą, że Uni-Q KEF-a może pojawić się zarówno w najdroższych, jak i znacznie tańszych modelach, natomiast przetworniki elektrostatyczne, bo o nie chodzi w przypadku Logana, nie mają szansy na taką popularyzację - koszty i wielkość ograniczają ich zastosowanie tylko do konstrukcji z wyższej półki.

Na tym amerykańska firma skupiała się przez dłuższą część swojej historii, ale kilka lat temu postanowiła wypłynąć na szersze wody z produktami jeszcze nie niskobudżetowymi, ale ze średniej półki - czyli właśnie z serią Motion.

Przypomnijmy i uściślijmy, że wspomniane "prawdziwe" Logany, nie są "czystymi" elektrostatami, ale układami hybrydowymi (i to jest najbardziej specyficzne dla amerykańskiej firmy), łączącymi dynamiczny ("normalny") przetwornik niskotonowy z panelem elektrostatycznym, przetwarzającym zakres średnio-wysokotonowy.

To ważne również w kontekście konstrukcji serii Motion, które chociaż nie mają panelu elektrostatycznego, to przynajmniej przetwornik wysokotonowy innego typu, niż "zwyczajna" kopułka.

Martin Logan Motion 15

Przetwornik nazwany przez firmę "Folded Motion Transformer" wywodzi się wprost z wynalezionego w latach 70. (ale nie przez Logana...) przetwornika AMT (Air Motion Transformer), wykorzystywanego również przez niemieckie firmy Adam (pod nazwą ART) i Elac (JET).

Pozwala to utrzymać choćby minimalną koncepcyjną spójność wszystkich konstrukcji Logana, widząc również w Motionach układy "hybrydowe". Ale bez dorabiania takiej teorii - to po prostu konwencjonalne układy dwudrożne i trójdrożne, tyle że z nieco innym wysokotonowym.

Martin Logan Motion 15 jest najmniejszym modelem serii i jednym z dwóch podstawkowych. Motion 35XT ma nie tylko większy przetwornik nisko-średniotonowy (18 cm), ale i większy FMT (stąd "XT" w symbolu).

Motion 15 należy do tej samej kategorii pod względem wielkości co R100 i Titus Ez i może zostać uznany za "minimonitor", chociaż taki kaliber zaczyna nawet dominować wśród konstrukcji podstawkowych.

15-cm nisko-średniotonowy (średnica samej membrany - 9 cm) nie zapowiada potężnego basu, ale dzisiaj nowoczesne przetworniki o takiej średnicy potrafi ą zapewnić dostatecznie dobre efekty, czego przykładów w całym tym teście jest wiele.

Obudowa nie jest regularnym prostopadłościanem - ma opadającą ku tyłowi górną ściankę i nawet jeżeli nie dla każdego będzie to od razu powód do zachwytów nad wyglądem, to zalety są co najmniej dwie - redukcja fal stojących w obudowie i zapobieżenie stawianiu przysłowiowego "kwiatka", a więc jakichkolwiek przedmiotów, które mogłyby porysować piękną powłokę lakierniczą - a jest o co dbać, bo wysoki połysk mamy nie tylko na czarnej i białej wersji kolorystycznej, ale także na wykończonej fornirem w kolorze ciemnej wiśni (taka pojawiła się w teście).

Odsłuch

Wiedząc, że opisy wszystkich testowanych monitorów będą następowały po sobie w kolejności alfabetycznej, szczególną uwagę zwracałem na porównanie "sąsiednich" w tym przeglądzie modeli. Często jednak wracałem do znacznie wcześniejszych, aby zweryfikować jakieś podejrzenia, co do różnic i podobieństw. W poprzednim odcinku moim faworytem były Dynaudio Excite 14, i do nich "przymierzyłem" opisane przed chwilą KEF-y, odnajdując ich wspólne cechy - zrównoważenie, spójność, porządek.

Już mogło się wydawać, że na wyższy poziom trudno się będzie wspiąć komukolwiek, i szczerze mówiąc, tym bardziej nie oczekiwałem tego po monitorach Martin Logan Motion 15 - firma produkująca wspaniałe elektrostaty nie zdobyła sławy specjalisty w zakresie dwudrożnych podstawkowców, zajmując się tym od niedawna.

Dlatego dla mnie to prawdziwe odkrycie, Motion 15 w moim odbiorze to najciekawiej grające monitory nie tylko tego odcinka, ale całego trzyodcinkowego testu, i największa pozytywna niespodzianka.

Martin Logan Motion 15

Konfrontując wrażenia odsłuchowe z wynikami pomiarów widzę, że nie ma tutaj idealnej zbieżności, że charakterystyka wcale nie jest wyrównana, a tylko zgrubnie zrównoważona. Nie twierdzę przecież, że Martin Logan Motion 15 grają bezbłędnie, równiutko i neutralnie, ale zdania nie zmienię - może tym razem to wybór bardziej subiektywny, niż "ekspercki", ale podobała mi się najbardziej ich swoboda, witalność i przestrzeń.

Średnica jest mniej "nabita" niż z KEF-a, ale wyraźna, przejrzysta, lekko i bez żadnych nieciągłości przechodzi w wysokie tony, które są wyjątkowe; selektywne, otwarte, śmigające, przyciągają uwagę, popisują się i w ogóle nie męczą. Wciąż dostarczają smakowitych subtelności i nie zamykają się tylko w delikatnych niuansach, dają blask i oddech.

Bas trudno chwalić za niskie "zejścia" - jest krótki, wyraźnie oszczędny na samym dole, ale nie odczuwałem braku, który koniecznie chciałbym uzupełnić, jego siła w wyższym podzakresie nie tylko "wystarczy", taki jego profil może być wręcz kluczem do ustalenia wyjątkowo motorycznego brzmienia; bas pełen wigoru, "nakręcony", prowadzi dźwięk pełen adrenaliny.

Dynamiczny i obszerny, nasycony i detaliczny, z szybkim atakiem i mocnym uderzeniem, ale i nieustannym bogactwem wybrzmień, choć bez ciepłych, miękkich pomruków. Chciałem ich posłuchać głośniej - i też się udało, dźwięk wcale się nie spłaszczył, utrzymał plastyczność i dynamikę. Świetne!

Andrzej Kisiel