Historia Thorensa sięga aż do XIX wieku, a już w roku 1903 firma produkowała fonografy, które uznajemy za protoplastę gramofonu. Trudno więc o lepszą metrykę i "papiery". Na ostatnim high-endzie w Monachium zaprezentowano referencyjny model TD900, ale oferta niskobudżetowych modeli od lat się nie zmienia. Najtańszy jest w niej właśnie TD158.

To kompaktowy, lekki (5 kg) gramofon, łatwy w uruchomieniu i obsłudze, także dzięki wygodnej automatyce. Wraz z gramofonem Audio-Technica AT-LP3  należyThorens TD158 do klubu "samograjów". Podstawa (mdf i płyta wiórowa) została oklejona czarną folią.

Nie jest to szczyt elegancji, ale techniczne zaawansowanie jest na wyższym poziomie. Aby zredukować rezonanse pochodzące od silnika i talerza, cały blok napędowy został elastycznie zawieszony na kilku kolumnach. Zwolnienie tego "pływającego" systemu następuje w momencie wykręcenia zabezpieczeń transportowych.

W komplecie jest umieszczona na zawiasach przeźroczysta pokrywa przeciwkurzowa, ramię jest fabrycznie zamontowane. Talerz to aluminiowy odlew uzupełniony cienką, materiałową matą. Ramię jest również aluminiowe (prosta rurka), dokręcono do niego (na stałe) plastikową główkę ze standardowym, półcalowym mocowaniem wkładki. To lekka konstrukcja, preferująca lekkie wkładki.

Elementy zawieszenia są w dużej części plastikowe, ale działają sprawnie i niemal bezgłośnie. W materiałach firmowych przeczytałem, że Thorens stosuje wkładkę własnej produkcji o oznaczeniu TAS 257 (MM), a więc taką samą, w jaką zostały wyposażone znacznie droższe gramofony producenta, np. kosztujący niemal 3000 zł TD203.

Po bliższych oględzinach podejrzewam, że pochodzi ona jednak z firmy Audio-Technica (wydaje się być spokrewniona z AT 3600), w czym nie ma nic wstydliwego.

Czytaj również: Jakie rodzaje napędów występują w gramofonach?

Talerz jest lekki, aluminiowy, z zewnątrz widać matę filcową.

Thorens TD158 jest gramofonem automatycznym, choć funkcjonalność jest tu nieco inna niż u japońskiego konkurenta. Jednym przyciskiem (a raczej dźwigienką) możemy uruchomić odtwarzanie, obroty i zwolnić mechanizm, który przesuwa i opuszcza ramię na początkowy obszar płyty. Jest także ręczna winda.

Automatykę w TD158 powiązano z przełącznikiem wyboru prędkości obrotowej, 33,3 i 45 obr./s i zależnym od tego miejscem opuszczania ramienia. Jest też oczywiście wyłącznik krańcowy, ramię automatycznie podnosi się i wraca do wyjściowej pozycji. Thorens TD158 ma napęd paskowy z mniejszym subtalerzem, wszystko jest zamaskowane i bezpretensjonalne.

Przeciwwaga jest na stałe zainstalowana i nie tyle ustawiona, co po prostu nie daje możliwości regulacji. Parametry zastosowanej wkładki są oczywiście do takiej sytuacji odpowiednie, dopuszczając szeroki zakres tolerancji - od 1,5-2,5 g. Skoro tak, to można też pominąć samą regulację anti-skatingu; co prawda jest układ typu sprężynkowego, jednak kalibrację przeprowadzono już fabrycznie.

Thorens TD158 został zaprojektowany jeszcze przed obowiązującym obecnie "zielonym" trendem, ale gramofon zadowoli się źródłem zasilania o mocy zaledwie 1,5 W.

Czytaj również: Jakie urządzenia są potrzebne do kalibracji gramofonu?

Napęd paskowy opiera się na konstrukcji z subtalerzem, mechanizm sterowania ramieniem przypomina gramofony Duala.

Odsłuch

Cztery opisane już gramofony grały "w kratkę" - na przemian spokojnie, ostrożnie, albo swobodnie i żywo. W każdym przypadku można doszukiwać się, a może i usłyszeć bez wielkiego wysiłku jakieś cechy "analogu", chociaż interpretowanego na różne sposoby, jednak, jak do tej pory, w tym gronie nie było gramofonu reprezentującego najbardziej klasyczny, spodziewany przez większość styl i klimat. Wreszcie rzutem na taśmę wprowadza go właśnie Thorens.

Nic w tym dziwnego, bowiem gramofony tej firmy grają zwykle właśnie w taki sposób - ciesząc najbardziej tych, którzy w analogu chcą się "zatopić" i traktują go jako "odtrutkę" na wszelkie brzmienia, które można choćby podejrzewać o "cyfrowość". Czy jest to podejście racjonalne?

Czytaj również: Co to jest moment obrotowy gramofonu?

Wkładka typu MM ma logo Thorensa, choć wiele wskazuje na to, że wyprodukowała ją Audio-Technica.

To zupełnie nieważne, tak jak i to, że ów nastrój wcale nie wynika wprost z analogowej natury nośnika, ale ze wszystkich artefaktów, którymi jego odtworzenie obdarza sam gramofon. To brzmienie nie tyle analogowe, co właśnie gramofonowe, ale na takie jest właśnie zapotrzebowanie. Nie jest więc ono najlepsze w skali bezwzględnej - i to również jest nieważne.

Thorens TD158 skupia uwagę na środku pasma, które jest "kołem zamachowym" całego brzmienia, zarówno pod względem intensywności, jak i palety barw. Dźwięk jest gęsty, płynny, niespieszny, trochę nonszalancki, ale kulturalny.

Bas zaokrąglony, ładnie rozciągnięty, nie został "zaprzęgnięty", poddany rygorowi punktualności, ma dużo swobody, może niektóre dźwięki przeciągnąć, lecz nie jest spóźniony z uderzeniami i rytmem. Wysokie tony mają mniej do powiedzenia, ale plan minimum wykonują. Stereofonia skupia się na planie centralnym, wszystko do siebie pasuje.

Radosław Łabanowski