Mimo że nie przypada w tym roku żadna okrągła rocznica urodzin czy śmierci jednego z niekwestionowanych geniuszy jazzu, to w ostatnim czasie opublikowano liczne wznowienia, jak i "odkryte" nagrania Charliego Parkera. Był on bezkompromisowym wirtuozem saksofonu altowego, jego zwinny instrument wprost kipiał energią poruszając się z nieprawdopodobną zwinnością po pięciolinii. Parker był współtwórcą nowoczesnego stylu jazzowego bebop, który narodził się w latach 40. Przed nagłą śmiercią w 1955 r. miał ambitne plany artystyczne i pragnął zasadniczo wpłynąć na dalszy rozwój jazzu.
Charlie Parker jest autorem wielu chwytliwych kompozycji, które stały się jazzowymi standardami, a ich interpretacje w wykonaniu innych muzyków z reguły nie dorównują oryginalnym Parkerowskim wersjom. Pomysłodawcą niniejszego zbioru jest bardzo aktywny ostatnimi laty producent Larry Klein. To on sprawuje artystyczną pieczę nad nagraniami uznanych gwiazd i to on wyławia młode talenty wokalistyki. Do realizacji tego albumu Klein zaprosił wielu obecnie najpopularniejszych wokalistów jazzowych, by zinterpretować dziesięć kompozycji Parkera. Znaleźli się też w tym gronie: współczesna śpiewaczka Barbara Hannigan, aktor filmowy Jeffrey Wright oraz dwa odkrycia wokalne - Kandace Spring oraz Camille Bertault.
Mocny jest też skład zespołu akompaniującego: Donny McCaslin - saksofon tenorowy, Ben Monder - gitara, Mark Giuliana lub Eric Harland - perkusja, Scott Colley lub Larry Grenadier - kontrabas, oraz Craig Taborn - instrumenty klawiszowe. Są to muzycy o progresywnych ciągotkach.
Na płycie "The Passion of Charlie Parker" nie znajdziemy jednak karkołomnych be-bopowych fraz, czy to instrumentalnych, czy wykonywanych wokalnym scatem, przypominającym słynne galopady saksofonu Parkera. Tym samym Klein chciał stworzyć jakby rodzaj muzycznej projekcji tego, co ewentualnie mógłby współcześnie nam proponować geniusz Parkera. Nie jest więc niniejszy album formą artystycznego hołdu złożonego wybitnemu artyście, a pewną producencką wizją Kleina. Poszczególne utwory zbioru mają stanowić muzyczną ilustrację najważniejszych momentów w życiu Parkera.
Zaskakuje otwierająca album śpiewana wersja słynnego utworu "Ornithology" w prezentacji Madeleine Peyroux. Wprawdzie rozpoznajemy łatwo jej głos, lecz tym razem jest on bardziej świetlisty, a komplementująca go linia saksofonu i solówka są melancholijnie rozswinbez fajerwerków przypominających oryginalne wersje.
"The Epitath of Charlie Parker", oparty na jego kompozycji "Visa", to wyśmienity popis akrobacji wokalnej Hannigan; wprawdzie z charakterystyczną pulsacją głosu w be-bopowej konwencji, lecz z absolutnie współczesnym akompaniamentem instrumentalnym pełnym efektów elektroakustycznych. Gregory Porter zinterpretował popularną "Yardbird Suite" w charakterystyczny dla siebie sposób, z umiarkowanym ładunkiem ekspresji, a saksofon i fortepian skomentowały to układając całkiem współczesne tło instrumentalne.
Wersja słowno-wokalna "K.C. Blues" w prezentacji Wrighta emanuje tęsknotą za miejscem urodzenia Parkera. Towarzysząca bluesowi warstwa aranżacyjna jest pełna niepokoju zarówno w sferze melodycznej, jak i rytmicznej. Słynna kompozycja "Bloomdido" w wykonaniu Luciany Souza jest bodaj najbliżej be-bopowego idiomu ze wszystkich utworów przedstawionych na kompakcie.
Po pełnym sennego rozmarzenia instrumentalnym wstępie, pojawia się głos Kurta Ellinga, który ożywia atmosferę melodii "Moose the Moochie", co jawi się w pewnym kontraście do aksamitnego brzmienia saksofonu. Na podobieństwo oryginału, w rytmie zwiewnej samby, Springs dźwięcznie nuci wokalną wersję tematu "My Little Suede Shoes".
Oniryczna aura powraca w kompozycji "Segment", którą wypełnia dramatyczna melodeklamacja - ponownie w wykonaniu Wrighta. Zwinny głos Melody Gardot i solo saksofonu znakomicie oddają klimat utworu "Scraple from the Apple". Album zamyka wartko prowadzona interpretacja przebojowego tematu "Au Privave" w wykonaniu Bertault po francusku, która mimowolnie nawiązuje do stylu wypowiedzi legendarnej grupy wokalnej The Swingle Singers.
Pomiędzy utwory śpiewane wstawiono krótkie łączniki instrumentalne tonujące atmosferę. Forma projektu - nietuzinkowa artystycznie. Bardzo dobrze zarejestrowano partie wokalne, saksofonu i fortepianu.
Cazary Gumiński
UNIVERSAL
