Kable głośnikowe mają teoretycznie najprostszą konstrukcję, a mimo to spotykamy się z ogromną gamą modeli i zapowiedziami dużych różnic brzmieniowych. Połączenie kablem głośnikowym powinno mieć rezystancję utrzymaną w pewnych granicach (nie są one jednak ściśle określone i zależą od parametrów zespołu głośnikowego i wzmacniacza); w praktyce nie wymaga to, przy odległościach kilku metrów, typowych dla połączeń domowych, przewodników o przekroju większym niż 2,5 mm^2. Zewnętrzna grubość kabla wynika też z izolacji, zabezpieczających przed zakłóceniami elektromagnetycznymi i mechanicznymi. Większość przewodników jest miedziana, tutaj w cenie jest czystość miedzi, bardziej ekskluzywne i droższe są przewodniki srebrne, stosowane zwłaszcza dla przesyłu wysokich częstotliwości (chociaż nie cieszą się uznaniem wszystkich); stosowane jest też posrebrzanie przewodników miedzianych. Do połączeń bi-wring (podwójnych) można stosować kable takie same lub dobierać różne - zoptymalizowane dla przesyłu określonych zakresów częstotliwości.
