Wkładka to niewielki, ale kluczowy element gramofonu. Mocowany na końcu ramienia, zakończony igłą, zamienia jej drgania na sygnał elektryczny, w którym zakodowany jest dźwięk. Wkładki gramofonowe dzielimy, ze względu na rodzaj konstrukcji, na dwie główne grupy - MM (Moving Magnet) oraz MC (Moving Coil). W pierwszej igła połączona jest z magnesem poruszającym się względem nieruchomej cewki, w której indukowane jest napięcie, w drugiej igła połączona jest z cewką, która porusza się względem nieruchomego magnesu. Wkładki MC generalnie zapewniają wyższą jakość i są droższe. Same igły mają różne profile (szlify) - najprostszy to sferyczny, bardziej zaawansowany to eliptyczny, najlepszy to liniowy (Shibata), zapewniający najdokładniejsze śledzenie rowka płyty. Wkładki gramofonowe są wymienialne (z jednym gramofonem można stosować różne modele), a w niektórych można wymieniać samą igłę. Ich żywotność jest uzależniona np. od nacisku na płytę (który musi się zawierać w wyznaczonym przedziale) oraz stanu samych płyt, zwykle w granicach 2000 - 4000 godzin.
