Taka moc z tak małej konstrukcji możliwa jest dzięki nowoczesnym układom impulsowym. WXA-50 nie deklasuje konkurentów, którzy stosują podobną technikę, ale jest w tym teście rekordzistą, dostarczając 66 W przy 8 Ω i 121 W przy 4 Ω; w trybie stereo jest również świetnie, odpowiednio 2 x 66 W i 2 x 109 W przy 4 Ω.
Czułość jest niska, ale to też typowe dla testowanych urządzeń - do pełnego wysterowania potrzebne jest napięcie o wartości 1,4 V. Jak na układ impulsowy, odstęp od szumów (78 dB) jest całkiem niezły.
Charakterystyka przenoszenia (rys.1) rozciąga się od 10 Hz (-0,8 dB) do 42 kHz (-3 dB) i jest wyrównana, bez częstych (we wzmacniaczach impulsowych) problemów w zakresie wysokotonowym. Spektrum harmonicznych (rys. 2) ujawnia tylko trzecią, ale i ona znajduje się poniżej -90 dB.
Wykres z rys. 3. potwierdza bezproblemową pracę przy 4 Ω, chociaż THD+N niższe od 0,1 % można osiągnąć dopiero dla mocy powyżej 10 W przy 8 Ω i 15 W przy 4 Ω.
