Tylna strona membrany pobudza układ rezonansowy działający w sposób dość skomplikowany, ale korzystny - przy samej częstotliwości rezonansowej ciśnienie z otworu osiąga największą wartość, podczas gdy ruch membrany zostaje niemal zatrzymany (dzięki temu zmniejszają się zniekształcenia, a wypromieniowywana energia jest bardzo wysoka).
Powyżej częstotliwości rezonansowej ciśnienie z otworu stopniowo słabnie, a rolę wiodącą odzyskuje sam głośnik, jednak jest to zakres w którym charakterystyka zespołu osiąga najwyższy pułap na skutek bardzo efektywnego współdziałania tych źródeł - fazy fal promieniowanych przez otwór i przednią stronę membrany są podobne.
Natomiast poniżej częstotliwości rezonansowej fazy te rozchodzą się i ciśnienia od otworu i głośnika wygaszają się, powodując szybki spadek charakterystyki przetwarzania.
