Możliwe jest rozdzielenie podstawowych ról wzmacniacza zintegrowanego między dwa komplementarne urządzenia - przedwzmacniacz i wzmacniacz mocy (końcówkę mocy), razem tworzące zestaw o takiej samej funkcjonalności jak wzmacniacz zintegrowany, ale obiecujące wyższą jakość dźwięku - co jednak nie jest regułą. Takie rozdzielenie nabiera sensu przy końcówkach o wysokiej mocy, wtedy procentuje lepsza separacja obwodów sygnałów niskopoziomowych w przedwzmacniaczu i niezależne zasilanie obydwu komponentów, z kolei zewnętrzne połączenie między przedwzmacniaczem a końcówką mocy wydłuża drogę sygnału. W niektórych systemach możliwe jest wyeliminowanie przedwzmacniacza i zastosowanie samej końcówki (gdy urządzenie źródłowe ma regulowany poziom sygnału, przejmując tę rolę od przedwzmacniacza), albo odwrotnie - gdy potrzebny jest przedwzmacniacz w jakiejkolwiek formie, a końcówka mocy już nie (przy zastosowaniu kolumn aktywnych, a więc zintegrowanych ze wzmacniaczami mocy). Rozdział taki może pójść dalej - zamiast stereofonicznej końcówki mocy pojawia się para monofonicznych (monobloków), podłączonych do wspólnego stereofonicznego przedwzmacniacza. Czymś innym jest bi-amping - zastosowanie oddzielnych wzmacniaczy dla różnych zakresów częstotliwości, związanych z organizacją wielodrożnego zespołu głośnikowego.
